بازی « شهر شهر »

اطلاعات کلي بازي :
نام بازي: شهر، شهر
نام محلي: شهر، شهر
اهداف کلي: پرورش قدرت حافظه، سرعت در انجام عکس العمل ها
اهداف جزئي: دقت و هوشياري در گفت و شنود
تعداد بازيکن: دانش آموزان يک کلاس (حداقل 10 نفر)
سن بازيکنان: 7 الي 12 ساله
ابزار لازم: گچ و تخته سياه و پاک کن
محوطه بازي: کلاس درس

شرح بازي:
مربي براي هريک از دانش آموزان، نام شهري را انتخاب مي کند و اين اسامي توسط يکي از آنها روي تخته سياه نوشته مي شود. اکنون همه، نام شهري خود را مي دانند. مربي شروع بازي را توسط يکي از بچه ها (مثلاً: تهران) اعلام مي کند، او بايستي مقصد را در نظر بگيرد (مثلاً اصفهان) و اين جمله را ادا کند، تهران ميره اصفهان!
دانش آموزي که نام او اصفهان است، بلافاصله بدون مکث و اشتباه، شهري را به عنوان مقصد در نظر گرفته (مثلاً تبريز) مي گويد: اصفهان ميره تبريز … تبريز ميره آبادان … آبادان ميره چاه بهار … و …
هر يک از آنها اشتباه و يا مکث کند سوخته و از دور بازي خارج مي شود و نام شهري او نيز از تخته سياه پاک مي شود، تا سايرين متوجه، و آن را به عنوان مقصد بر زبان نياورند که باعث سوختن آنها خواهد شد. دوباره با اشاره ي مربي يکي از دانش آموزان، بازي را از نو آغاز مي کند.
نکات:
اين بازي به شکل مشابهي در کلاس درس قابل اجراست، ابتدا از شماره 1 الي … برابر تعداد دانش آموزان روي تخته سياه نوشته مي شود و بچه ها نيز از 1 الي … نامگذاري مي شوند.دو نفر از آنها به جاي شماره، با عنوان هاي حسن و حسين، در پاي تخته سياه ايستاده، عنوان خود را مي نويسند. بازي را هميشه حسن شروع مي کند. مثلاً: حسن ميگه حسين … حسين ميگه 29 … 29 ميگه 12 … 12 و يا شايد حسن و شايد هم حسين …باز، هر يک مکث و يا اشباه کند، سوخته و از دور بازي خارج مي شود. ضمناً هر کدام بتواند باعث سوختن حسن و يا حسين شود پاي تخته سياه آمده، جاي او را مي گيرد و شماره ي قبلي خود را پاک مي کند.اين بازي به نام حسن و حسين مشهور است.
بد نيست بدانيم که در اين بازي، مي توان از نام حيوانات، پايتخت ها و هر چيز ديگر استفاده کرد.

نتيجه بازي:
کودک با اجراي اين بازي کلاسي در فصل زمستان، بسيار لذت برده و ارقام اسامي حيوانات، شهرها و غيره را آموخته و بر حافظه اش مي افزايد و در تحصيل و زندگي از آن بهره مي برد.