هر شهیدی را که دشمن می درید
این ندا ز کام او آمد پدید
گر خدا بار دگر جانم دهد
نی از او خواهم که درمانم دهد
کربلا بود و بسیجی می نشست
دست عباس دلاور می شکست
او که حق بود و به جز حق نگفت
فصل یاران بسیجی را چه گفت
بار الها خود تو محشورم نما
با بسیجی مظهر عشق و صفا
گر خمینی رفت و با یاران نشست
جای پاکش سیدی دیگر نشست
سیدی فرزانه چو پیر خمین
رهرو و فرزند بر حق حسین
می خروشد چون خمینی بر عدو
یادم آمد گفته ای چون دُر از او
این غنائم را که اینک نزد ماست
حاصل اش طوفان خون صحراست
تاريخ : شنبه بیست و ششم بهمن ۱۳۸۷| نویسنده : غلامرضا زهره منش |
